მე და შენ

იტალიელი მწერლის, ნიკოლო ამანიტის ნაწარმოები „მე და შენ“ მოზარდის მიერ მოთხრობილი ამბავია მარტოსულობაზე, გარე სამყაროს მიმართ შიშსა და უნდობლობაზე, ბულინგსა და ნარკომანიაზე. ლორენცო კუნი საკუთარ თავში ჩაკეტილი 14 წლის ბიჭია, მეგობრები არ ჰყავს და კლასელებიც ხშირად იგდებენ აბუჩად. იგი ხვდება, რომ ერთადერთი გამოსავალი აქვს: სხვებს უნდა დაემსგავსოს და ისე მოიქცეს, „როგორც ბუზი, რომელიც საშიშ კრაზანას ჰბაძავს“. თუმცა მან ისიც იცის, რომ მიბაძვა მხოლოდ ნიღაბია, ერთგვარი თამაშები, რომელიც მოზარდების სასტიკ და აგრესიულ სამყაროში გადარჩენის ერთადერთი საშუალებაა. ლორენცო თავს ბედნიერად მხოლოდ მაშინ გრძნობს, როცა მარტოა. მოულოდნელად ამ მყუდრო სიმარტოვეში მისთვის უცხო ადამიანი, 23 წლის ნახევარდა შემოიჭრება, რომელთან ერთად გატარებული რამდენიმე დღე მას სამყაროს სხვაგვარად დაანახვებს.

Independent UK - ''ამანიტს ღირსშესანიშნავ მოგზაურობაში მივყავართ მომავალი პასუხისმგებლობის შიშით, რომელიც ელის ახალგაზრდებს ზრდასრულობის ზღვარზე და მას მთელი ირონიით, თვითკრიტიკითა და თვითდაჯერებით ჟღინთავს, რაც ასე ძალიან ნაცნობია თინეიჯერებისთვის. ეს არის ძლიერი რომანი, რომელიც დაგვაფიქრებს საკუთარ და-ძმებთან ურთიერთობასა და ჩვენი მოზარდობის მოგონებებზე.''

Arts Fuse -  ''იტალიელი მწერალი ნიკოლო ამანიტი, როგორც წესი, უხამსი სტილით წერს იტალიის პატარა ქალაქებში ახალგაზრდების მორალურ გაჭირვებაზე. ''მე და შენ'', მცირე ძალისხმევაა ყველა თვალსაზრისით და ამ მორალურ ნიადაგსაც მოიცავს, იმ განსხვავებით, რომ 14 წლის გმირი ლორენცო კუმი შეძლებული რომაული ოჯახიდანაა.''

Financial Times - „მე და შენში“ ამანიტი თავს არიდებს ძალადობასა და შავ იუმორს თავისი ბოლო წიგნებისგან განსხვავებით. იგი იმ დახვეწილობასა და თავშეკავებას ლორენცოს უხელოვნებო და გარკვეულწილად ექსცენტრიულ ხმაში აღადგენს, რომელიც მან მის ყველაზე ცნობილ რომანში „მე არ მეშინია“ გამოიყენა. სწორედ აქ არის ლამაზად აღბეჭდილი ავტორის B-ფილმებისა და კომიქსებისადმი ენთუზიაზმი.''