გურამიშვილის მარანი, დანახარული წითელი მშრალი ღვინო, 2019 წ.

ღვინო დამზადებულია ქართლის რეგიონში, სოფელ საგურამოში გაშენებული გურამიშვილის მარნის ვენახების დანახარულის ჯიშის ყურძნისგან. მიეკუთვნება ვაზის უიშვიათეს, არდგენილ ჯიშს. გურამიშვილის მარანში პირველად ხდება დანახარულის, როგორც ცალკე ჯიშის სასმლის ჩამოსხმა. ფერმენტაციის დასრულების შემდეგ ღვინო 9 თვის განმავლობაში ვარგდება მუხის კასრებში. სასმელი ძოწისფერია, მდიდარი მწიფე ხილისა და მურაბის არომატებით, ხასიათდება სასიამოვნო მჟავიანობით. სერვირებისთვის რეკომენდებული ტემპერატურა 16-18 გრადუსია.

თადეოზ გურამიშვილის ღვინის მარანი მე-19 საუკუნის დასაწყისში აშენდა. თადეოზი იყო უკანასკნელი ქართველი დედოფლის - მარიამ ციციშვილის ბიძაშვილი და საქართველოს ერთ-ერთი უმდიდრესი მემამულე. გურამიშვილის ღვინის მარანი უნიკალური ნაგებობაა არქიტექტურული და მხატვრული თვალსაზრისით. ის საქართველოს ხუროთმოძღვრების ძეგლად იქნა აღიარებული. ღვინის მარანი აგებულია მე-19 საუკუნის დასაწყისისთვის დამახასიათებელ კლასიცისტურ სტილში. 1863 წელს მოგვიანებით წმინდანმა ილია ჭავჭავაძემ ცოლად შეირთო თადეოზ გურამიშვილის ასულ ოლგაზე, რომელსაც მარანი მემკვიდრეობით ერგო. კომუნისტებმა ეს ტერიტორია ნაგავსაყრელ ადგილად აქციეს, თუმცა საზოგადოებამ აღადგინა თადეოზ გურამიშვილის ისტორიული მარანი და მოაწყო საზეიმო გახსნის ცერემონია. ღვინის ქარხანა, რომელიც ოდესღაც ილია ჭავჭავაძის საკუთრებაში იყო და კახეთის ტრადიციული მეღვინეობის სახელმწიფოს მიერ 49 წლით იჯარით იყო გაცემული, საშუალებას იძლევა უძველესი ქართული ვაზის ჯიშების აღდგენისა და შემდგომ განვითარებისა. აქ ძირითადად მოჰყავდათ იშვიათი და გადაშენებული ვაზის ჯიშები, როგორიცაა „დანახარული“, „ბუზა“, „შავკაპიტო“, „ხიხვი“, „ქისი“, „გორული მწვანე“, რომლებსაც ილია იყენებდა ღვინის დასამზადებლად.